کد مطلب:28913 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
چه ضربتی از پروا پیشه! كه اراده نكرده بود جز رسیدن به رضایت خدای صاحب عرش را. من روزی كه از او یاد می كنم، از نظر وزنه عمل او را نزد خداوند، برترینِ مردم می پندارم.[1]. همچنین ابن ابی میّاس مرادی می گوید: ما بودیم كه ابو الحسن حیدر را ضربت زدیم، و فرقش شكافت. ما بودیم كه با ضربت شمشیری كه فرا رفت و با صلابت فرود آمد حكومت او را از نظامش برون آوردیم. بزرگانی هستیم در سحرگاه و عزیزانی هستیم آن گاه كه مرگ، جامه و ردای مرگ به بركند. بی تردید، اگر چنین مسئله ای ساخته و پرداخته داستانسرایان معاویه بود، این موضوع مهم تاریخی از دید مورّخان و محدّثان، پنهان نمی ماند. البته میزان نقش آنان در این توطئه و این كه آیا آنان مستقل عمل كرده اند و یا در این اقدام پلید، آلت دست معاویه و یا مزدوران او بوده اند و همچنین چگونگی اجرای توطئه، مسائلی است قابل تأمّل و بررسی.
نقش شماری از خوارج در توطئه قتل امام علیه السلام از مسلّمات تاریخ اسلام و غیرقابل انكار است. خود خوارج نیز به این مطلبْ اذعان داشتند و بعضاً آن را می ستودند. عمران بن حطّان در ستایش از اقدام ابن ملجم، چنین سروده است: